Πέμπτη, Μαρτίου 28, 2024

Επιλογή Γλώσσας

DJ-MegaMenu

ΜΑΡΙΑ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ, φοιτήτρια Τμήματος ΠΤΔΕ

Δεν είμαι κατάλληλη για να μιλήσω για τις πιθανές δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος σ’ αυτήν την καινούρια εμπειρία, διότι πραγματικά δεν έτυχε να αντιμετωπίσω καμία. Ούτε την πρώτη ούτε την δεύτερη φορά –και θέλω να ελπίζω ούτε στις επόμενες που θα ακολουθήσουν, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα υπάρχουν κάποιες. Ό,τι και να τύχει όμως, δεν αλλάζει την αξία αυτής της εμπειρίας. Γιατί μπαίνεις σε μια διαδικασία που αναγκαστικά πρέπει να σταθείς στα πόδια σου, χωρίς την ασφάλεια των φίλων, του περίγυρου και ακόμα και της ίδιας της γλώσσας.

Όταν παρέλθει όμως το πρώτο σοκ της αλλαγής από την ασφάλεια της καθημερινότητας, σου ανοίγεται μια νέα πραγματικότητα. Αργά η γρήγορα, διαπιστώνει κανείς ότι το Erasmus δεν είναι παρά μια μεγάλη οικογένεια –λίγο περίεργη είναι αλήθεια, λίγο πολυπολιτισμική, κάπως ιδιόρρυθμη κάποιες φορές (αλλά ποια οικογένεια δεν είναι;) αλλά πάντα έντονα παρούσα. Οι φιλίες που γίνονται κατά τη διάρκεια του προγράμματος, όταν ξεπεραστεί η αρχική αμηχανία της γλώσσας, του διαφορετικού πολιτισμού και της απόστασης είναι φιλίες αληθινές που κρατάνε παρά τις αποστάσεις και τις δυσκολίες που ακολουθούν. Και είναι σχέσεις ουσιαστικές που βασίζονται σε μια στέρεα βάση αλληλοβοήθειας και κοινών εμπειριών. Τα ταξίδια, η γνωριμία με διαφορετικούς πολιτισμούς, η φοίτηση σε ξένο πανεπιστήμιο, η ευκαιρία ουσιαστικής γνωριμίας με τα διάφορα εκπαιδευτικά συστήματα και τον κόσμο έξω από το σπίτι σου, συνθέτουν έναν μοναδικό καμβά εμπειριών, ο οποίος σε βοηθά όχι μόνο να γνωρίσεις κάτι διαφορετικό αλλά και τον ίδιο σου τον εαυτό, να ανακαλύψεις πλευρές και δυνατότητες που δεν ήξερες ότι υπήρχαν. Το μόνο δύσκολο είναι να αντέξεις. Όχι το ταξίδι, αλλά την επιστροφή.

Γιατί όταν γυρίζεις πίσω, σίγουρα θα πρωτοστατήσει το αίσθημα της χαράς που έχει κάποιος όταν βλέπει αυτό το γνώριμο, το παλιό, τους φίλους, την οικογένεια, τους ανθρώπους που αγαπάει, μαζί με ένα άλλο περίεργο συναίσθημα όμως. Οι φίλοι σου είναι εκεί και δεν έχουν αλλάξει, η οικογένεια είναι εκεί και δεν έχει αλλάξει, ίσως και κάποια σχέση σε περιμένει πίσω και δεν έχει αλλάξει, εσύ όμως έχεις αλλάξει. Και έρχεται η τρομερή συνειδητοποίηση ότι όσο όμορφη και αν ήταν η ζωή σου πριν το Erasmus, δεν θα μπορέσεις ποτέ να γυρίσεις εκεί. Γιατί δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν όταν έφυγες· είσαι πλέον πολίτης του κόσμου και ανήκεις σε μια ευρύτερη κοινότητα. Πολλοί επιλέγουν να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο που ανοίχτηκε μπροστά τους, άλλοι πάλι όχι· όλοι όμως έχουν γυρίσει αλλιώτικοι απ’ όταν έφυγαν, με εμπειρίες που τους κάνουν καλύτερους και πιο δυνατούς. Όσοι αναρωτιούνται λοιπόν αν πρέπει να κάνουν αυτό το μεγάλο βήμα, η συμβουλή μου είναι μόνο να αλλάξουν το ερώτημα σε αυτό που θα τους βοηθήσει να εξελιχτούν και αντί για «αν», να αναρωτηθούν «γιατί όχι?».

© 2018 Τμήμα Διεθνών Σχέσεων Πανεπιστήμιο Κρήτης Σύνδεση χρήστη
Υποστήριξη: MiSUoC/ΚΥΥΤΠΕ