Πριν την απόφασή μου να κάνω αίτηση για Erasmus plus, μου έλεγαν συνέχεια πως πρόκειται για κάτι το οποίο θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μου για αρκετά χρόνια και μπορώ να πω πως επιβεβαιωθήκαν. Ήταν Μάρτιος του 2019 όταν έγινα δεκτός, στο Ελληνικό Προξενείο Στουτγάρδης και σχεδόν αμέσως ξεκίνησαν οι διαδικασίες για να βρω το σπίτι που θα μείνω, τους βροχερούς αλλά και από τους πιο όμορφους 3 (και κάτι) μήνες της ζωής μου, Δεκέμβριο του 2019 μέχρι Μάρτιο του 2020. Έχοντας στο παρελθόν εξαιρετικές εμπειρίες από ταξίδια στο εξωτερικό, το να ζήσω για 3 μήνες σε μια τόσο Ευρωπαϊκή χώρα όπως η Γερμανία, έχοντας μαζί δύο από τους φίλους και μελλοντικά συνάδελφους στο Προξενείο, με έκανε να μετράω τις μέρες ώστε να εγκατασταθώ προσωρινά εκεί. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή δυσκολεύτηκα αρκετά, κυρίως στο εργασιακό μου περιβάλλον καθώς ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα να αναλαμβάνω ευθύνες σε μία διπλωματική Αρχή όπως το Ελληνικό Προξενείο Στουτγάρδης. Αργά ή γρήγορα όμως γνώρισα εξαιρετικά άτομα όχι μόνο από τον εργασιακό μου χώρο, αλλά από ολόκληρο τον κόσμο. Η ζωή μου είχε αλλάξει ριζικά και νόμιζα πως έπαιζα σε ταινία καθώς κάθε μέρα κάναμε και κάτι καινούργιο. Επίσης μου δόθηκε η ευκαιρία να ταξιδέψω αρκετά και να ανοίξουν ακόμα περισσότερο οι ορίζοντες μου, Γαλλία, Ελβετία και πολλές άλλες πόλεις της Γερμανίας ήταν κάποιοι από τους προορισμούς.
Τελειώνοντας, αυτό που θεωρώ σημαντικό από όλη αυτήν την εμπειρία, είναι το ότι πραγματικά βγήκα έξω από το comfort zone μου, κάτι το οποίο με βοήθησε αρκετά στο να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους, νέες εμπειρίες, νέες κουλτούρες και κυρίως να σέβομαι την διαφορετικότητα. Στην Ελλάδα επιστρέψαμε λίγο πριν το lockdown, μόλις πάτησα το πόδι μου, ένιωσα σίγουρα καλύτερος από τότε που έφυγα και μπορώ να πω με βεβαιότητα πλέον, πως είμαι άλλος άνθρωπος. Ήδη λησμονώ αρκετές στιγμές από τη ζωή μου εκεί στα ξένα όμως δεν απογοητεύομαι, εφόσον ήδη αναζητώ το μέρος για να κάνω το επόμενο Erasmus plus, ως μεταπτυχιακός φοιτητής αυτή τη φορά.
Εις το επανιδείν λοιπόν, και είμαι σίγουρος πως κάποια μέρα θα επιστρέψω στη Γερμανία ως ένα ώριμο και μεγάλο παιδί πλέον αναζητώντας τον επόμενο σταθμό της εργασιακής μου καριέρας.
AGAPAKIS
Μια φωτογραφία όπως η παραπάνω θα ήταν πολύ φτωχή για να περιγράψει τι βιώσαμε εκείνους τους μήνες!!
